اثر بخشی زوج درمانی گروهی امید محور بر افزایش رضایت زناشویی زوج های شوهر معتاد

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی گروهی امید محور بر افزایش رضایت زناشویی زوج های شوهر معتاد است. روش پژوهش در این مطالعه به صورت شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه زوج های شوهر معتادی است که متقاضی شرکت در جلسات زوج درمانی گروهی امید محور که در سال 1388 در محل مرکز اقامتی و بازتوانی جمعیت آفتاب برگزار گردید می باشد. نمونه پژوهش شامل 12 زوج شوهر معتاد است که با روش گزینش تصادفی 6 زوج در گروه آزمایش و 6 زوج در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش از فرم کوتاه پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ است که ضریب همگونی اعتبار برای کل مقیاس برابر با 91/0 محاسبه گردید استفاده شد. جلسات زوج درمانی گروهی امید محور شامل یک پیش جلسه و 8 جلسه بود که هفته ای یک بار به مدت هر جلسه 5/1 ساعت بر اساس توصیف عملی جلسات امید درمانی به شیوه اسنایدر و همکاران و ورثینگتون اجرا گردید.تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی(استفاده از جداول و ترسیم نمودارها و میانگین و انحراف استاندارد برای متغیرهای پژوهش) و روش های آمار استنباطی شامل آزمون کلموگروف – اسمیرنوف، آزمونt مستقل، آزمون لوین، آزمون کای اسکوئر و آزمون آماری کواریانس و با استفاده از نرم افزارspss انجام شد. نتایج بررسی تحلیل کواریانس نشان داد که مداخله به شیوه زوج درمانی گروهی امید محور به طور معناداری (001/0p<) موجب افزایش رضایت زناشویی زوج های گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید. به طور خلاصه ویژگی های این مطالعه، شامل استفاده از رویکرد زوج درمانی، مزیت گروهی بودن، مزیت امید محور بودن و مزیت استفاده از چندین روش روان درمانی(شیوه های شناختی – رفتاری، راه حل محور، انگیزشی و روایت درمانی) یافته های پژوهش حاضر را تبیین می کنند.